ژاپن پر از ساختمان هايي با معماري خاص است. افزايش جمعيت و شهرنشيني نياز به آپارتمان نشيني را در مناطق شهري افزايش ميدهد. به دليل محدوديت فضا، معماران به سمت طراحي خانه هاي كوچك گرايش پيدا كردند. اين بار در مجله دلتا به خانه قيفي در شهر توكيو ميپردازيم.
خانه عشق شماره دو
“خانه عشق شماره دو”، اسم كلبه اي جمع و جور به مساحت 19 متر مربع است. اين خانه توسط تاكشي هوساكا طراحي شد. به دليل فرم قيف مانند سقف بنا، آن را به نام “خانه قيفي” نيز ميشناسند. اين ساختمان متناسب با نيازهاي يك زوج طراحي شده است. اين محل اقامتي بتوني شامل يك چارچوب اصلي است كه به نورگير گرد متصل شده است. نورگير تعبيه شده در تمام طول سال نور خانه را تامين ميكند. به بيان تاكشي هوساكا، در طراحي اين خانه اصول پنج گانه رومي كه براي زندگي ايدهآل در ويلا لازم است، بهره گرفته شده: اتاق مطالعه، سرويس بهداشتي، تماشاخانه، مكان سرو و پخت و پز غذا و جايي براي گوش دادن به موسيقي.
خانه عشق در توكيو
هوساكا 10 سال در خانه ي قبلي خود به اسم “خانه عشق” زندگي كرد. در سال 2015، استاد دانشگاه هنر و معماري واسدا شد. مسافت چهل كيلومتري را از خانه تا دانشكده هر روز با قطار، حدود سه ساعت، سفر ميكرد. بنابراين به فكر ساخت “خانه عشق شماره دو” در توكيو افتاد. وي صاحب زميني كوچك در توكيو بود، لذا فورا دست به كار شد و طراحي خانه اي دو طبقه را آغاز كرد.
“همسرم در آن زمان مشغول خواندن كتابي پيرامون “دوران ادو” بود. در اين كتاب به خانواده اي اشاره ميشود كه در خانه اي 9.6 متر مربعي به نام “ناگايا” زندگي ميكنند. بعد از خواندن كتاب، همسرم معتقد بود 18 متر مربع براي ما دو نفر فضاي زيادي است. بنابراين نظرم عوض شد، و خانه اي يك طبقه طراحي كردم.” تمام اجزاي كره زمين ، براي مثال نور خورشيد، باران، برف، حيوانات، گياهان و انسان ها در اين خانه جايي دارند. سكونت در چنين منزلي به معناي تمركز بر اشغال فضاي كم اما ارتباط ابدي با تمام دنيا در درون خانه است.
لذت 19 متري
هوساكا اين خانه را براي خود و همسرش ساخته است. او ميگويد هرروز به حمام در فضاي باز ميرود، با كيفيت بالايي به موسيقي مورد علاقه ش گوش ميدهد، در ظروف سفالي غذا ميخورد و كتاب ميخواند. تمامي لذت هاي زندگي روزمره را در اين خانه تجربه ميكند. در شبيه سازي ها مشخص شد كه سه ماه زمستان خورشيد به صورت مستقيم به درون اين خانه نميتابد. هوساكا در ابتدا نا اميد شد. اما اندكي بعد با دقت به بناهاي مناطق اسكانديناوي تلاش كرد تا ديوارهاي منحني براي سقف طراحي كند و پنجره هاي سقفي در آن جاي دهد. در طرح نهايي سقف به فرم قيفي شكل با منفذي دايروي و متحرك طراحي شد. بخش متحرك تعبيه شده در قسمت نورگير نور كافي را به داخل هدايت ميكند. در فصل تابستان، نور خورشيد به طور مستقيم به دورن ميتابد و حس دلپذيري در ساكنين ايجاد ميكند.
فرم در خدمت نياز
ديوارهايي كه به سقف ميرسند، شامل دو بدنه به شكل هايپربوليك هستند. اين ديوارها در اندازه هاي متفاوت توليد شده اند و فرم سهموي آن ها كمتر شده است. بيش تر قوس ديوارها در قسمت هاي بالايي، نزديك به سقف وجود دارد. برآمدگي هاي سقف، تا حد ممكن هموار شده است تا ظاهر خانه به يك ساختمان معمولي شبيه شود و ناهماهنگي در نماي ساختمان هاي منطقه ايجاد نشود. هفت ديوار كوتاه در اسكلت اصلي ضد زلزله، وجود دارد كه خانه را به سه قسمت تقسيم ميكند.
بخش هاي خانه شامل اتاق پذيرايي، آشپزخانه و اتاق خواب هستند. ضخامت ديوارهاي بتي در نواحي انتهايي و پاييني ديوار تا پانزده ميلي متر مربع كاهش داده شدند. اين كاهش ضخامت صورت گرفته است تا بتوان در آشپزخانه قفسه و كانتر قرار داد. اسكلت خانه در كنار كاركرد خود، به شكل نيمكت فرم دهي شده است.
ارتباط مستقيم با توكيو و طبيعت
“وقتي پنجره جلويي را باز ميكنيم با خيابان روبرو ميشويم. رهگذران با ما صحبت ميكنند. كودكان دست هايشان را روي زمين ميگذارند و داخل را نگاه ميكنند. سر ميز شام سگ هايي كه در حال رد شدن هستند را نوازش ميكنيم. با نگاه به پياده روي سرسبز و پر گل روبرويي، تصور ميكنيم يه باغچه در حياط خانه داريم. در اين خانه قيفي، توكيو را از نزديك لمس ميكنيم.” زماني كه اين ساختمان احداث شد، خانه عشق قبلي به آتليه طراحي و ويلاي تفريحي اين زوج تبديل شد. خانه عشق مسكني دوست داشتني براي هوساكا و همسرش بود. در ابتدا از نقل مكان احساس ناراحتي ميكردند، اما پس از گذراندن وقت در خانه قيفي، شادي و لذت جاي دلتنگي را پر كرد.